Bazen öyle zamanlarda yaşarsınız ki; nerde duracağınıza, ne yapabileceğinize karar veremezsiniz. Bulunduğunuz sistemin çarkları arasında sıkışmışsınızdır ve yıllardır direndiğiniz o sistem sizi de kendine çekmeye çalışıyordur. Sistemin kölesi olmamak için yıllar boyunca uğraş vermişsinizdir fakat kendinizi o çarklardan sıyıracak motivasyonu bulamamışsınızdır. Aşağı tükürsen bıyık, yukarı tükürsen sakal olayı yani. Sistem Devamı…
Okuduğum bir haberin* içeriğini paylaşmak istiyorum. “Şiddeti Önleme ve Rehabilitasyon Derneği’nin ‘2016 Çocuk İstismarı Raporu’na göre, son 10 yılda çocuk istismarı vakaları yüzde 700 arttı. Raporda yer alan detaylar korkunç: – Çocuk tecavüzlerinin yüzde 5’i ortaya çıkıyor yüzde 95’i gizli kalıyor. – Son 1 yılda 400 çocuk istismara uğradı. – Çocuk istismarı vakaları 10 Devamı…
Antakya (kendi aramızda Anteke deriz) doğumluyum ve bundan hep gurur duymuşumdur. Lise 1’i bitirdiğim yaz oraya taşındık ve taşındığımız apartmanın ilk katında Hristiyan aileler, ikinci katında Alevi aileler, üçüncü katında ise Sünni aileler yaşardı. Biz kimseye sen Sünni misin, Alevi misin, Hristiyan mısın, Musevi misin diye hiç sormadık. Çünkü gerek duymadık, hiç de aklımıza Devamı…
Başlıktaki cümle, Zülfü Livaneli’nin Mutluluk romanından alınmıştır. Metanoya kelimesini araştırdığımda etimolojik olarak kelimenin kökeninin Eski Yunan kültürüne dayandığını gördüm. Meta “üst”, nous “akıl” olmak üzere; yazar bu kavramı “kendinin ötesine geçmek”, “kendini aşmak”, “kendi olmaktan çıkmak” anlamında kullanıldığından söz etmiş. Benim ilgimi çeken de yazarın kullandığı bu anlamlar oldu. Metanoya’yı Nietzsche’nin Devamı…
Çok sevdiğim bir arkadaşım olan Ilgıt*, lisans döneminin sonlarına doğru bana şu soruları sormuştu: “Hayattaki doğrularını kendin mi elde ettin?” “Hayattaki amacın ne?” O an ilk defa bu soruların ciddiyetiyle karşılamış (tam anlamıyla dumur olmuş:)), kendime yıllarca aynı soruları sormuştum. Halihazırda bu sorulardan birine yanıt verebildiğimi düşünüyorum. Şöyle ki, Sofie’nin Dünyası adlı Devamı…
Dün itibariyle yaşadığım bir olayı bir film sahnesi gibi anlatmaya çalışacağım. Sahne 1: Motooor! Oyuncular: Aydan, Hüseyin, Bayılan çocuk, Bayılan çocuğun arkadaşları Aydan ve Hüseyin kendi aralarında konuşmaktadır. Trafik problemlerinden tutun da, yere sigara izmariti atan insanlara; “bu insanların zihniyetini nasıl değiştirebiliriz” olgusundan tutun da, “insansızlık” mefhumuna… Ama Aydan her Devamı…
“Kimsin sen? Bir bilse! Sofie Amundsen’di tabi, ama kimdi bu Sofie Amundsen? İşte bunu doğru dürüst anlamış değildi henüz. Ya başka bir adı olsa? Mesela Anne Knutsen. Birdenbire başka biri mi olacaktı o zaman? Kimsin sen? diye sordu Sofie. Yine cevap yoktu, ama bir an için soruyu kendisinin mi, yoksa aynadaki Devamı…
Dün itibari ile çok sevdiğim bir öğretmenimin vefat haberini aldım. Üniversiteye hazırlık döneminde gittiğim dershanenin fizik öğretmeni idi. Vefat ettiğinde 49 yaşında imiş, kalp krizinden vefat etmiş haberlerini başkalarına devrediyor; bende ve dönem arkadaşlarımda ondan kalan anılardan bahsetmek istiyorum. Örneğin uzak doğu sporlarına ilgisi vardı, soruları çözerken çöp adamlar çizerdi, Devamı…
“Alışagelen”, “olağan” anlamına gelen normal kelimesi neye göre belirlenir? Bir durumun olağan olmasını kim belirler? Yanıt belli aslında, “kültür” ya da “çoğunluk”. Örneğin Ankara trafiğini ele alalım: sinyal vermeme, önüne bodozlama atlama gibi saygsızlık namına ne ararsan var. Bu bir trafik kültürü olmuş mu Ankara’da? Olmuş ne yazık ki, çünkü her Devamı…